Makrela, a właściwie Makrela Atlantycka (łac. Scomber scombrus) popularna jest przede wszystkim jako ryba wędzona. Wynika to z faktu, że jest dość tłusta (12 – 14 proc. tłuszczu gdy np. Dorsz ma go mniej niż 1 proc.), co nie tylko predestynuje ją do wędzenia, ale także sprawia, że szybko się psuje. Należy ją zjeść w dniu połowu. Kiedyś częste były przypadki zatrucia nieświeżą makrelą, stąd bardzo wcześnie rozwinęły się techniki jej konserwacji. W naszym rejonie rozwinęło się wędzenie na gorąco, ale np. we Francji tutejszą Maquereau podobnie jak Sardele na Anchovis, tradycyjnie konserwuje się w soli – świeżą rybę grilluje się, piecze w sosie musztardowym, a nawet robi z niej Rillettes. W Japonii, gdzie nazywana jest Saba nie tylko się ją zasala, ale także zalewa octem. W ten sposób powstaje Saba Zushi szczególnie popularne w Kioto.
W Europie, a zwłaszcza w Wielkiej Brytanii, przez wieki niechętnie sięgano po Makrele, panowało bowiem przekonanie, że ryby żywią się ciałami marynarzy, którzy utoneli.
