To odmiana pomidora charakterystyczna dla wschodniego wybrzeża Hiszpanii. Uprawia się go w Katalonii, gdzie nosi miejscową, katalońską nazwę Tomate de Colgar, w Walencji oraz na Balearach. Charakteryzuje się grubą skórą oraz długim okresem przydatności do spożycia. Zawdzięcza to genowi, który wpływa na skład chemiczny miąższu i opóźnia jego gnicie (genetycy starają się przeszczepić go na inne odmiany). Stąd tradycyjnie po zbiorach przeznaczano je na jesienno-zimowe zapasy. Aby utrzymać świeżość jak najdłużej pęki pomidorów wiązano w rodzaj warkocza i wieszano u powały (na zdjęciu). Stąd alternatywna nazwa Tomate de Ramillete, co można tłumaczyć jako pomidor gałązkowy (nie należy mylić z dostępnymi w sklepach małymi pomidorkami sprzedawanymi na gałązkach).
Tomate de Ramillete na wschodnim wybrzeżu kraju jest tradycyjnie wykorzystywany do przygotowania kanapek Pan con Tomate. Niemniej popularny jest na Balearach. Są tu jego dwa warianty większy, rosnący na wilgotnych terenach Tomàtiga de Ferro oraz mniejszy, uprawiany w suchym środowisku Tomàtiga de Ramellet. Tu też jest składnikiem lokalnej kanapki Pa amb Oli.
