Frico (Placek serowy)
Frico czyli serowy placek wywodzi się z Karnii, graniczącego z
Austrią alpejskiego regionu
włoskiej Friulii. Tradycyjnie był to mocno energetyczne pożywienie dla tutejszych pasterzy. Robili go z resztek sera
Montasio, który sami produkowali. Sposobów przyrządzania Frico jest tyle ile wiosek w Alpach. Zasadniczo istnieją jego dwa typy:
Frico Friabile czyli frico kruche (poniższy przepis) oraz miękkie
Frico Morbido (tę wersję widać na filmie poniżej) do którego dodaje się więcej warzyw (także można wzbogacić
dynią lub
porami), czasem owoce (jabłka) i krócej się wysmaża, tak aby wyglądał jak omlet.
Dziś Frico zazwyczaj podaje się jako przystawkę. Zamiast
ziemniaków można dodać
mąki i zrobić z niej coś na kształt zasmażki lub bardzo gęstego
Sauce Veloute. Frico podaje się z
Polentą.
...
Jota (Zupa fasolowa)
W późnej łacinie słowo
jutta oznaczało rosół lub dowolną cienką zupę. To właśnie od niego mieszkańcy
Triestu wywodzą nazwę swojego dania narodowego
Jota (chociaż niektórzy wskazują na celtyckie korzenie). Ten rodzaj
fasolówki od wieków był posiłkiem biedoty. Z czasem danie stało się coraz bogatsze i dziś nie przypomina już taniej rzadkiej zupki ale wręcz danie jednogarnkowe. Potrawa ta popularna jest także w sąsiedniej
Słowenii oraz
Chorwacji, szczególnie w rejonie
Istrii - Chorwaci używają zresztą nazwy
Istarska Maneštra (nie mylić
Maneštrą), chociaż sami mieszkańcy tego rejonu stosują raczej określenie
Zimska Maneštra, jako że tę treściwą zupę jada się zwykle zimową porą.
Transgraniczność Joty wynika z faktu, że chociaż Triest to część włoskiej
Friuli-Wenecji Julijskiej i właśnie na nim
Włochy się kończą, to przez wieki wpływy
Wenecji (Istria była jej częścią) sięgała znacznie dalej na tereny
Bałkanów. Panuje tu znacząca jednorodność kulturowa pogranicza.
Zobacz również:
Minestra di Fagioli e Orzo.
...
Polenta Pasticciata to rodzaj zapiekanki przygotowanej na bazie polenty. Generalnie wywodzi się z regionu Wenecji, ale rozprzestrzeniła po całym regionie północnych Włoch.
...