Aquavit / Akevitt / Brennivin


O to kto jest autorem Aquavitu Szwedzi, Norwegowie oraz Duńczycy toczą wielowiekowy już spór. Z grubsza można uznać, iż jest to rodzaj skandynawskiej wódki ziołowej. Nazwa Aquavit wywodzi się od łacińskiego określenia wódki czyli aqua vitae (woda życia) od którego wzięła się też polska okowita. Nie znane jest jednak nie tylko miejsce, ale i czas jej powstania. Wiadomo jedynie, że pierwsze wzmianki pochodzą z roku 1531 z listu jaki Duńczyk Eske Bille, pan na zamku w Bergenshus wysłał do Olava Engelbrektsson, arycbiskupa katolickiej jeszcze Norwegii. Do pisma dołączył właśnie butelkę Aquavitu jako lek na wszelkie choroby. Od tego czasu przestano już wierzyć w jego właściwości lecznicze, a zaczęto go pić po obfitych posiłkach jako digestive.
Aquavit produkują zarówno duże destylarnie, jaki mniejsze manufaktury, a nawet poszczególne restauracje – najważniejsi wytwórcy to norweski Løiten, Lysholm oraz Gilde duński Aalborg oraz szwedzki O.P Andersson. Dlatego jego receptura, a co za tym idzie także smak są bardzo różne. Generalnie bazą ziołową powinien być kminek. Pozostałe składniki używane w zależności od producenta to: kardamon, kmin rzymski, anyżek, ziarna kopru włoskiego, aframon madagaskarski oraz skórka z pomarańczy i cytryny (duński producent Aalborg używają także bursztynu).
Aquavit ma bardzo różny kolor, od bardzo jasnego do ciemno bursztynowego. Najbardziej przejrzysty, określany mianem Taffel, albo w ogóle nie dojrzewa, albo dojrzewa w starych beczkach, które już nie barwią alkoholu. Inne (przede wszystkim norweskie) leżakują w świeżej dębinie średnio od 8 do 26 miesięcy, a jednym z rekordzistów jest Gilde Non Plus Ultra – dojrzewa aż 10 lat. Nie jest on jednak najbardziej wykwintnym trunkiem tego rodzaju.
W 1885 roku niejaki Jorgen Lysholm, beczki z Aquvitem wysłał w podróż do Australii i z powrotem (prawdopodobnie nastąpił zwrot towaru). Tak powstała Lysholm Linje. Przymiotnik linje czyli po prostu liniowy oznacza, że trunek przebył dwukrotnie równik – na południową kulę i z powrotem. Drugi nie mniej znany aquavita tego typu to Løiten Linje. Podróże alkoholu w dębowych beczkach po sherry dają mu nie tylko niezwykły aromat wzmacniany przez kołysanie się trunku w beczce – liczy się ponoć też spora zmienność temperatury w czasie dojrzewania.
Aquavit robi się także na Islandii gdzie nazywany jest Brennivin – nie mylić z norweskim Brennevin.

FavoriteLoading Dodaj do ulubionych