Karjalanpiirakat (Placki z ryżem)
Jest to rodzaj pasztecików wywodzących się z
Karelii, obszaru
Finlandii położonej tuż przy granicy z Rosją. Są one na tyle charakterystycznym produktem tej krainy, że zostały objęte nawet europejską ochroną regionalną.
Karjalanpiirakat są produktem wyjątkowo zbożowym. Ciasto powstawało i powstaje przede wszystkim z
mąki żytniej, rzadziej
pszennej (w okolicach jeziora Ładoga). Farsz pierwotnie robiony był z jęczmienia oraz mieszanki mielonych ziaren Talkkuna. Póżniej w XIX wieku wzbogacono go o
ziemniaki, gryki, a nawet proso oraz
ryż. Dziś jest to też najpopularniejszy składnik.
...
Laksa (Zupa z mlekiem kokosowym i krewetkami)
Tak jak
Tajowie mają swoje
Kaeng (miejscowe
curry), to jednym z najbardziej znanych
malajskich dań jest
Laksa. To również rodzaj curry, tyle że w formie zupy z dodatkiem
makaronu ryżowego typu
vermicelli i różnego rodzaju wkładek mięsno-rybnych. Jest ona elementem kuchni
Nonya, czyli fuzji tradycji kulinarnych chińskich imigrantów z malajskimi składnikami – źródłosłów słowa
laksa nie jest jednak wyjaśniony (wskazuje się zarówno na pochodzenie Hinduskie, Chińskie jak i Malajskie).
Laksa występuje w dwóch podstawowych wariantach. Najczęściej spotyka się ją jako ostrą zupę kokosową zwaną też
Curry Laksa albo po prostu Curry Mee czyli curry z makaronem zwanym właśnie
Mee - ten termin obowiązuje raczej w prowincji Penang. Występuje ona zresztą w kilku wariantach znanych jako
Laksa Lemak,
Laksam czy
Katong Laksa.
Drugi podstawowy typ Laksy to kwaśna
Asam Laksa z
pastą tamarydnowca, również występująca w kilku wariantach. Mniej popularne są
Johor Laksa, Sarawak Laksa, Kalentan Laksa, Bogor Laksa i Batewi Laksa.
Poniżej przepis na klasyczną Curry Laksa z krewetkami.
...
Pasta alla Carbonara (Makaron z boczkiem i jajkami)
Po całym dniu pracy chochlą rzymscy węglarze -
carbon znaczy
węgiel a cały przepis należy tłumaczyć jako
makaron węglarzy - musieli posilić się czymś sycącym. Dlatego
Pasta alla Carbonara którą jadali była mocno natłuszczona i wzbogacona jajkami – chociaż do dziś prowadzone są dyskusje, czy zamiast jajek nie należy używać śmietany, albo nawet obu składników naraz. Ta dość prosta wysokokaloryczna dieta nie dotyczyła wyłącznie ich. W Rzymie również dorożkarze mieli swoją ciężką pastę -
Bavette alla Carrettiera – co więcej podobna baza składnikowa jest przecież podstawą
Quiche Lorraine, którą na szychtę do dziś zabierają z sobą
lotaryńscy górnicy (zobacz również
Funšterc).
Pierwotnie do Carbonary nie dodawało się
pancetty czyli
boczku, ale bardzo popularny w
Lacjum, sporo tańszy podpieczony i dojrzewający
policzek wieprzowy Guanciale.
Poniższa wersja zakłada użycie jajek, w wersji bardziej na bogato można dodać też kubek śmietany.
...
Enchilada (Nadziewane placki, zapiekane w sosie)
Enchilar z hiszpańskiego można tłumaczyć jako
doprawiane chili.
Enchilada jest więc nadziewanym
kukurydzianym plackiem gdzie
chili występuje w postaci sosu, którym doprawia się zawiniętą
tortillę. Jest to już dość stary wymysł - na tego typu danie
Aztekowie mówili
Chīllapītzalli. W nowożytnej, meksykańskiej kuchni po raz pierwszy o Enchilladzie wspomina książka kucharska z 1831 roku,
El cocinero mexicano. Pierwotnie był to prosty kukurydziany placek, zanurzony w sosie. Z czasem przyszedł farsz (taka właśnie wersja prezentowana jest na filmie na dole). Placek dziś jest nie tylko podlewany sosem ale bardzo często razem z nim zapiekany. W wersji na bogato całość przysypuje się jeszcze serem. W zależności od użytego sosu placek może mieć jednak nieco inną nazwę.
Enmolada jest podlewana
mole, do
Enfrijolady dodaje się odsmażaną fasolę, a
Entomatadas serwowana jest z sosem
pomidorowym.
Co do farszu to panuje spora dowolność. Najbardziej klasyczne są dodatki mięsne takie jak chociażby
Picadillo,
Barbacoa lub
Carnitas. W grę wchodzą jednak także mieszanki warzywne, a także ryby - ta jak w przepisie poniżej. Zamiast niej można dodać każdego z wymienionych mięs albo np. prostego farszu opisanego przy przepisie na
Burrito.
...
Nasi Goreng (Smażony ryż)
Nasi znaczy
ryż, a
goreng to
smażony. To też całkowicie wyjaśnia istotę potrawy, która uważana jest za danie narodowe przez wielu mieszkańców
Indonezji a także
Malezji i Singapuru.
Nasi Goreng jada się jako zwykłą przekąskę – na śniadanie, w środku dnia czy też na kolację. Jest to prosty sposób na zutylizowanie ryżu i kilku dodatków, które pozostały się po obiedzie z dnia poprzedniego – wszystko razem smaży się jako nowe danie. Tzw.
Nasi Goreng Istimewa czyli
ryż smażony specjalny jest daniem serwowanym w ulicznych garkuchniach (warungach) z dużą ilością dodatków.
Poniżej przepis na dość bogatą wersje Nasi Goreng. Często nie ma w niej jednak praktycznie żadnego mięsa i wówczas nosi nazwę
Nasi Goreng Kampung, czyli w wersji wiejskiej - to swoista kuchnia ubogich, właściwie sam ryż smażony z jajkiem i pastą.
...
Larb / Laab / Laap (Sałatka mięsna)
Larb to tradycyjna
laotańska sałatka popularna także wśród Laotańczyków mieszkających w północno-wschodniej
Tajlandii – krainie zwanej
Issan. Jej bazą jest dowolny rodzaj mięsa, serwowany zarówno na surowo jak i po ugotowaniu – istnieje także dość specyficzny rodzaj tego dania zwany
Lu, gdzie mieloną
wołowinę miesza się z krwią.
Istnieją niewielkie różnice pomiędzy Larb laotańskim, a tajskim – w drugim przypadku zazwyczaj mniej w nim soku z
limonki oraz
sosu rybnego.
Larb tradycyjnie serwuje się z
kleistym ryżem oraz surowymi warzywami oraz sałatką z
papai – w Tajlandii jest to słynna
Som Tam a w Laosie
Tam Mak Hung.
...
Lahmacun (Placek z mięsem)
.JPG)
Lahmacun, czyli placek zapiekany z
pomidorami i mięsem, ze względu na sposób przygotowania to swego rodzaju
turecka pizza. Bynajmniej nie jest to jednak import z
Włoch, a wywodzi się z wybrzeża
Lewantu – podstawową różnicą jest brak sera używanego do zapiekania. Tego typu dania od wieków jada się w południowo-wschodniej części kraju. Szczególnie popularne było w wioskach, gdzie cała wspólnota piekła swoje Lahmacun w jednym centralnie usytuowanym piecu. Później zdodyło także rynek miast. W przeciwieństwie do pizzy ciasto na Lahmacun tradycyjnie jest zagniatane bez użycia drożdży – jest to rodzaj tureckiej
Pity, przypominającej podpłomyk – chociaż wraz z komercjalizacją, coraz częściej jest serwowane we włoskim stylu.
...
Vepřo-Knedlo-Zelo (Wieprzowina z kapustą i knedlami)
Vepřo-Knedlo-zZelo a właściwie
Vepřová pečeně s knedlíky a se zelím to chyba najpopularniejsze
czeskie danie. Ta
wieprzowa pieczeń z
kapustą i
knedlami ma jednak dwa warianty. Pierwszy Czeski przewiduje użycie kapusty kiszonej, podczas gdy Morawianie preferują świeżą kapustę. W pierwszej wersji Vepřo-Knedlo-Zelo jest bardziej kwaśne, a w drugiej bardziej słodkie.
...
