Nam Phrik Kaeng Kari (Żółta pasta curry)
Obok
czerwonej i
zielonej Nam Phrik Kaeng Kari to jedna z trzech klasycznych ostrych
past curry używanych w
Tajlandii. Ma ona też najwięcej wspólnego ze bardziej znanym w Europie hinduskim
curry. Nie tylko chodzi tu o dodatek
kurkumy nadający jej żółty kolor, ale samą nazwę. W Tajlandii zarówno samą pastę jak i potrawę curry określa się miane
Kaeng, podczas gdy
Kari to hinduskie określenie które Anglicy przemienili na znane nam
curry. Żółta pasta curry najczęściej pojawia się w towarzystwie
kurczaka – patrz:
Kaeng Kari Gai
Można ją kupić także gotową w sklepie z żywnością orientalną.
Sposób przygotowania: Wszystkie składniki tradycyjnie ubić w moździerzu lub zmiksować w malakserze. Pastę można około miesiąca trzymać w lodówce.
...
Nam Phrik (Tajska pasta chili)
Ostra pasta chili Nam Phrik to tajski odpowiednik sambalu popularnego w Indonezji i Malezji. Nam oznacza sos a phrik to po tajsku papryka więc nazwa ta odnosi się do wszystkich past zawierających w sobie chili, np.:
- Nam Phrik Kapi to pasta paprykowa z dodatkiem Kapi, czyli pasty krewetkowej.
- Nam Phrik Num to pasta z zieloną papryką phrik num, szalotkami, czosnkiem, sokiem z limonki, sosem rybnym i liśćmi kolendry. Jada się ją z warzywami (surowymi lub gotowanymi na parze) i ...
Kaeng / Gaeng (Tajskie Curry)
To co w Europie znane jest jako tajskie curry nosi tutaj zupełnie inną nazwą: Kaeng. Za to określenie Kari odnosi się za to tylko do jednego rodzaju z tego typu dań, Nam Phrik Kaeng Kari czyli łagodnego żółtego curry przygotowanego na sposób indyjski (skąd zresztą pochodzi nazwa curry). Kaeng podobnie zresztą jak samo określenie curry jest wieloznaczne. Określa się nim zarówno pasty curry Nam Phrik Kaeng na bazie których powstają dania, jak i gotowe już potrawy – czy ...
Kuai Tiao (Kuay/Kui)
To ogólna
tajska nazwa odnosząca się do miejscowego
makaronu ryżowego. Wywodzi się on od chińskiego
Kway Teow, co tłumaczy się jako
wstążki z ciasteczek ryżowych.
Kuai Tiao ma więc kształt wstążek i występuje w dwóch odmianach:
-
Kuai Tiao Sen Yai - szeroki płaskie wstążki (coś jak włoskie
papardelle),
-
Kuai Tiao Sen Lek - cienkie wstążki (podobne do
tagliatelle)
...
Makaron Celofanowy (Sojowy)
Makaron Celofanowy w Polsce nazwany został dość niefortunnie
Makaronem Sojowym (inne jego nazwy to makaron szklany lub fasolowy). Nie wytwarza się go bowiem z
soi, ale skrobi pozyskanej z
fasoli moong, rzadziej z
manioku (w
Korei),
canna (w
Wietnamie)
jamsu lub
ziemniaków (to popularny surowiec w
Japonii). Nazwę swoją zawdzięcza temu, że po namoczeniu robi się przezroczysty. Ma formę cienkich nitek - stąd nazywany jest vermicelli - dodawanych do potraw zamiast ryżu (także do zup oraz do nadziewania spring-rollsów) i można go niekiedy pomylić z cienkim
makaronem ryżowym vermicelli – makaron celofanowy w przeciwieństwie do ryżowego przed namoczenie nie jest kruchy. Najbardziej popularny jest w
Chinach.
...
Ryż Jaśminowy
To rodzaj ryżu długoziarnistego (Indica) wywodzący się z
Tajlandii - nazywany jest tu
Khao Horm Mali. W stosunku do innych odmian
ryżu (szczególnie
ryżu słodkiego) zawiera on mało Amylopektyn, odpowiadających za pęcznienie skrobii, przez co po ugotowaniu jest mało kleisty i ma lekką strukturę (w litaraturzez anglojęzycznej nazywany jest także
Thai Fragrant Rice). Bardziej charakterystyczny jest jednak przyjemny aromat, który europejczycy określają jako
jaśminowy, podczas gdy sami Tajowie porównuja go do zapachu charakterystycznego dla liści
Pandanu. Obie rośliny (podobnie jak ryż basmati) zawierają bowiem
Diacetylen Piroliny, łagodny związek aromatyczny (odorant) który wytwarza się m.in. także podczas pieczenia chleba.
...
Mąka Ryżowa
Mąkę Ryżową używaną w Tajlandii i całej południowo-wschodniej Azji wytwarza się zarówno z tzw. ryżu kleistego jak i zwykłego ryżu:
Paeng Khao Niao – mąka z ryżu kleistego dzięki dużej zawartości łatwo pęczniejącej skrobii doskonale nadaje się do robienia ciasta na pierogi oraz ciastka.
Paeng Khao Jao – mąkę ze zwykłego ryżu służy przede wszystkim do wyrobu makaronu ryżowego oraz naleśników.
Ryż Słodki (Kleisty)
To dość specyficzny rodzaj
ryżu popularnego na całym dalekim wschodzie – od Japonii, aż po
Indonezję. Ma on wiele nazw regionalnych (poniżej) oraz wiele tłumaczeń:
ryż słodki, ryż kleisty, ryż woskowy albo
perłowy. W anglojęzycznej literaturze zwykle określany jest mianem
glutinous rice.
Jak można wywnioskować z nazwy jego cechą charakterystyczną jest wyjątkowa kleistość, co zresztą powoduje, że często używa się go do dań słodkich (stąd nazwa ryż słodki, bo sam w sobie nie jest słodszy od innych gatunków). Cecha ta wynika ze struktury skrobii zawartej w ziarnach. Praktycznie nie występuje w niej bowiem
Amyloza (rodzaj polisacharydu) i prawie w całości składa się z
Amylopektyn (także polisacharyd), które odpowiadają za pęcznieni skrobi. Kleistość tego ryżu jest wręcz legendarna – w okolicach miasta Xi’an był on wykorzystany jako składnik zaprawy przy budowie
Wielkiego Muru.
Słodki ryż występuje w wersji oczyszczonej – wówczas jego ziarna są perłowo białe – lub dzikiej – wówczas jest czarny lub purpurowy. Mieli się go także na
mąkę.
...