Vincotto (wino)
Jak sama nazwa wskazuje Vincotto to tzw. wino gotowane. Przed fermentację brzeczkę wingoronową długo się gotuej – aż straci połowę a nawet 2/3 objętości. Dziś jest to sprodukt typowy dla Marche oraz Abruzji. Kiedyś, w dobie greckich kolonii oraz Rzymu, był jednak podawany we wszystkich zamożnych domach. Wino takie jest dość mocne i bardzo sodkie, dlatego w Marche dodaje się do niego także pigwy, której nadają mu odpowiednią kwasowość.
Zobacz Vinocotto - Apulia
Saba / Sapa / Mosto Cotto
Saba czy też Sapa to popularny w Emilia-Romagna, Marche, Abruzji (gdzie używa się nazwy Mosto Cotto czyli długu gotowany) oraz na Sardynii syropy z gotowanych winogron. Brzeczkę dusi się w miedzianym naczyniu razem z włoskimi orzechami, aż straci 2/3 ze swojej objętości. Stosuje się go nie tylko jako dodatek do deserów oraz smak do wody. Podaje się go razem z serami i służy jako dodatek do sałatek.
Mistrà
Anyżkowy likier Mistrà trafił do Włoch z Grecji. Miało to miejsce w koncu XVII wieku, kiedy wenecjanie zdobywając Peloponez w mieście Mistra natknęli się na spore zapasy Ouzo. Anyżówka popijana wodą szybko zadomowiła się we wschodnich Włoszech. W Wenecji spadła jego popularność w czasie okupacji Austriackiej. W XIX unzanie zdobył za to w Marche, gdzie podawano go jako środek na malarię – jego produkcja do dziś trwa w Maremma.
China Massagli
China Massagli podobnia jak słynna Biadina jest to ziołowa nalewka produkowana w toskańskiej Lucce. Najprawdopodobniej pierwsza nalewka zwana China powstała już w XVIII wieku, jako lekarstwo na malarię. Tutejszy aptekarz Pasquale Massagli przygotował je po prostu mzcerując w alkoholu korą z drzewa chinowca, z którego do dziś ekstrahuję się chininę. W połowie XIX wieku kolejny właściciel apteki Massagli położonej przy Piazza San Michele, postanowił wskrzesić ten przepis i ...
Biadina
Pochodzenie nazwy popularnej w Toskanii nalewki Biadina, a wywodzącej się z Lukki, jest dość proste. Tista właściciel sklepiku na Piazza San Michele zwykł gościć dyliżanse konne, przejężdżające przez Lukkę. Swoim gościom oferował paszę dla koni i … paszę dla ludzi – bo biada to właśnie pasza. I tak rozpopularyzował swoją nalewką, bazującą na ziołach oraz korze chinowca. Biadiny prawdopodobnia nie odkrył sam Tista, ale zaporzyczył receptę od innej tutejszej ...
Nocino
Nocino to popularna w całych Włoszech nalewka orzechowa. Na półwyspie Apenińskimi prawdziwą jej stolicą jest jednak Modena (rejon Emilia Romagna). Do jej produkcji używa się młodych, wciąż zielonych owoców – tradycyjnie zbiory prowadziło się 24 czerwca, w dzień św. Jana, po czym macerowały się w alkoholu do wigilii Święta Zmarłych. Przy tradycyjnym wyrobie orzechy kroi się na ćwierć i zalewa wódką doprawioną cukrem, cynamonem i goździkami. Później orzechówkę ...
Genepy
Genepy to alpejska nalewka wytwarzana w Dolinie Aosty. Alkohol maceruje się z cukrem oraz tutejszymi ziołami przede wszystkimi bylicami, które we Włoszech są właśnie nazywane genepy. W pierwszej kolejności jest to Artemisia glacialis czyli tzw. bylica lodowcowa. Ta objęta ochroną roślina rośnie na wysokości powyżej 2000 tys. m i na jego zbieranie trzeba uzyskać zezwolenie. Poza tym w skład Genepy wchodzą też inne bylice takie jak: piołun, Artemisia mutellina, Artemisia ...
Vermouth
Vermouth swoją nazwę najprawdopodobniej wywodzi od niemieckiego słowa werimouta oznaczające rodzaj gorzkiego ziołowego napitku. We Włoszech ziołowe wino zrobiło furorę dopiero kiedy je dosłodzono. W 1786 roku dokonał tego Antonio Benedetto Carpano, właściciel turyńskiego baru. Także on jako pierwszy zaczął jego produkcję. Wkrótce potem dołączył Cinzano. Martini & Rosso, którego nazwa symbolizuje dziś włoski wermut, dołączył do konkurencji dopiero 80 lat ...
Ratafia
To o rodzaj nalewki popularny dziś przede wszystkim w rejonie morza śródziemnego, szczególnie we Włoszech - centrum tutejszej produkcji znajduje się w Piemoncie. Nie jest to jednak alkohol rdzennie Włoski, ale raczej Francuski. Świadczy o tym chociażby nazwa
Ratafia wywodząca się z malajskich słów
araq czyli
arak oraz
tafia oznaczają
rum, które w Europie rozpopularyzowali francuscy Kreole (mało autentyczne włoskie teorie łączą nazwę z łacińskim wyrażeniem
rata fiat, co oznacza
sam decydujesz, a sami piemontczycy wywodzą ją od własnego
gratta fiato czyli
świeży oddech). W samej Szampanii i Burgundii, które są uznawane za matecznik francuskiej Ratafii, produkuje się je jak podobnie francuskie napitki typu Pommeau czy też Pineau, świeżą brzeczkę winną zalewając winnym destylatem Marc. We Włoszech sposób przygotowywania nalewki jest bogatszy, a sam napój znacznie słodszy. Świerze owoce – przede wszystkim wiśnie i brzoskwinie – oraz migdały i świeże zioła zasypuje się cukrem oraz zalewa grappą i sokiem z winogron.
We Włoszech produkcja Ratafii rozpoczęła się w XVII wieku w piemonckim Andorno Micca. Pionierami byli tutejsi mnisi z klasztoru
Santa Maria della Sala. Później alkohol rozpowszechnił się we wszystkich wsiach, a w 1880 powstała pierwsza fabryka
Cav. John Rapa. W XIX wieku ratafię zaczęto produkować także w dolinie Aosty, a nawet w odległej Abruzji, gdzie do jej wyrobu stosuje się słynne tutejsze wiśnie z
Montepulciano (Montepulciano d'Abruzzo). Podobny alkohol produkuje się też we Francji, Szwajcarii oraz Hiszpanii, przede wszystkim w północnej Katalonii, gdzie jest praktycznie napojem narodowym.
Ratafia metodą domową.
...
Elisir del Prete
Elisir del Prete czyli eliksir księdza to wytwarzana już od XIX wieku nalewka roślinna stosowana jako lek na ból żołądka. Przed użyciem aromatyzowany alkohol zwykle jest kilkukrotnie destylowany i osiąga moc 50 proc. Tradycyjnie mieszało się go z kawą. Produkowany jest w Piemoncie w miejscowości Pinerolo.
