Okra (łac. Abelmoschus esculentus ew. Hibiscus esculentus) w Polsce znana też jako Ketmia Piżmowa, Ketmia Jadalna oraz Piżmian Jadalny to niewielkie warzywo wywodzące się z Afryki. Wygląda nieco jak niewielka cukinia, nie dłuższa od palca – stąd jej brytyjska nazwa Lady’s Fingers (na tym kończą się jednak podobieństwa z cukinią i raczej nie stosuje się jej jako zamiennika). Ma dość neutralny, nieco piżmowy smak, a najbardziej charakterystyczną cechą jest fakt, iż w czasie gotowania wydziela dużo śluzu. Z Afryki okra trafiła m.in. do krajów śródziemnomorskich (m.in. na Bliski Wschód gdzie znany jest jako Bamia, do krajów Maghrebu i np. do Grecji), do Azji (na Daleki Wschód oraz Indii), a wraz z czarnymi mieszkańcami Afryki wyemigrowała do Ameryki – szczególnie ceniona jest w kuchni Cajun, gdzie nazywa się Gumbo i jest bazą gulaszu zwanego Gumbo.
W rejonie Zatoki Meksykańskiej i Morza Karaibskiego można spotkać go pod wieloma lokalnymi nazwami:
– Abelmosco w Meksyku
– Quimbombó na Kubie, Portoryko i w Wenezueli
– Quingombó w Salwadorze
– Guingambó i Chingambó na Portoryko
– Molondrón oraz Gombó na Dominikamnie
Różne nazwy ma też w Ameryce Południowej m.in. Candia w Kolumbii oraz Quiabo w Brazylii
(Prosty przepis na smażoną okrę)
Przepisy z okrą
Tunezja
– Gnaouia (Okra duszona z jagnięciną)
Tunezja
– Lahm Bi-Khal (Gulasz jagnięcy z warzywami)
Indonezja/Malezja
– Ikan Asam Pedas (Ryba na ostro-kwaśno)
