Strozzapreti

Jest co najmniej kilka wersji powstania nazwy wywodzącego się z Romagni makaronu Strozzapreti (istnieje też wersja Strozzapreti z sąsiedniej Umbrii). Nazwa to składania dwóch słów storzzare czyli dusić oraz prete czyli ksiądz, i to wokół niej powstało większość spekulacji. Najprostsze mówi o księdzu, który tak łapczywie go jadł, że się udławił. Drugie odnosi się do sposobu przygotowywania ciasta – są to zwijane wzdłuż (w rodzaj niezamkniętej rurki) 10 cm wstążki i sposób ich zagniatania może przypominać duszenie. Trzecia najbardziej przemawiająca wersja mówi o tym, że był to przeznaczony dla duchownych makaron który przygotowywały gospodynie z Romagni, aby opłacić nim część czynszu dzierżawnego, jaki tutejsi chłopi musieli płacić za ziemię, która w znacznej części należała do kleru. Przy okazji tej pracy nikt dzierżawcom szczęścia nie życzył więc tak pozostało – „niech się księża tym makaronem udławią” .
Do dziś jest to zresztą makaron robiony ręcznie. W Romagni często zagniata się go bez dodatku jajek, podczas gdy w Emilii używa się tartego parmezanu i białka jaj. Strozzapreti ma kształt zwijanych, najczęściej spiralnie, krótkich wstążek. Snany jest także w Umbrii i Toskani, gdzie jednak bardziej popularny jest podobny do niego ale dłuższy Pici. W niektórych regionach podobnym rodzajem pasty jest Strangolapreti.

(Poniżej instruktarz przygotowania ciasta i zwijania Strozzapreti)

FavoriteLoading Dodaj do ulubionych