Piniole to właściwie nasiona sosny, w szczególności rosnącej w basenie Morza Śródziemnego Pinii (łac. Pinus Pinea). Takie znamy przynajmniej my Europejczycy. Na świecie jest jednak około 20 gatunków sosny, których nasiona są na tyle duże, że warto je zjeść. Najwięcej jest ich w Azji (m.in. Sosna Koreańska, Syberyjska, Gerarda, Plamistokora oraz Chińska Biała) oraz Ameryce (m.in. Szara, Meksykańska, Edulis, Jednoigielna, Lamberta oraz Coultera).
W kuchni Piniole zastosowanie znalazły już w Paleolicie. Szczególnie dobrze przyjęły się w Europie oraz Azji. Ceniona jest ich konsystencja – gęsta i oleista – oraz nieco żywiczny smak. Zwykle stosuje się je jako dodatek. Najbardziej znany sposób użycia to zmielenie pinoli z genuańskim, zielonym Pesto. Dodawane są nie tylko do sosów, ale także mięs, sałat czy dań warzywnych. Doskonale odnajdują się w wypiekach – pieczywie i ciastkach. Najczęściej używa się ich do garnirowania, rzadziej są mielone.
Niekiedy zastępuje się je Migdałami.
Poza Włochami najchętniej sięgają po nie Arabowie mieszkający na Bliskim Wschodzie.
Z pinioli tłoczy się też olej.
Przepisy z dodatkiem Pinioli
Liban i Wybrzeże Lewantu
– Dawood Pasha (Pulpety jagnięce w sosie pomidorowym)
– Fattet Hummus (Ciecierzyca z pitą)
– Kaleb Batata (Zapiekanka z jagnięciny i ziemniaków)
– Kibbeh Bil Saniyeh (Zapiekana z mieloną jagnięciną)
– Sayadieh Samak (Ryba z ryżem)
Włochy
– Cappon Magro (półmisek owoców morza z warzywami)
– Coniglio con Olive Taggiasche (Królik z oliwkami)
– Coda alla Vaccinara (Potrawka z ogona wołowego)
– Crostini
– Risotto alla Cinque Terre (Risotto z Pięciu Miast)
– Salsa di Noci (Sos z orzechów włoskich)
Francja
– Chaud-Froid (Mięso w galarecie)
