W Hiszpanii kanapki zazwyczaj określa się mianem Bocadillo. Na tym tle wyróżnia się Andaluzja, gdzie mają jej własny wariant: Serranito. Jest przygotowywana na ciepło i stanowi jeden ciekawszych elementów tradycyjnego street-foodu w Sewilli – niekiedy nazywane są także Bocadillo de Sevilla. Klasyczny przepis bazuje na wypiekanej na miejscu bułce do której wkłada się stek z kurczaka (może być też wieprzowy), zwinięty omlet, plasterek Jamón Ibérico, a na to opiekana długa papryka i plastry świeżego pomidora. Kanapka zdobyła popularność w latach 70′ dwudziestego wieku za sprawą José Luisa Cabeza Hernándeza. Były toreador znany wcześniej jako José Luis Chávez wymyślił jej nazwę i spopularyzował w dzielnic Cerro del Águila i Juan XII w barach typu Échate pa’ ya (małych lokalach, gdzie siedziało w ścisku, często na wspólnych ławkach – ich nazwę możną tłumaczyć jako posuń się, zrób mi miejsce). Wówczas przechrzczono go na José Luisa del Serranito, który z czasem nawet opatentował własny przepis i w 1983 roku założył swój pierwszy lokal pod nazwą Mesones del Serranito.
