Największym w historii miłośnikiem Casciotty był ponoć Michał Anioł. Tak przepadał za tym serem, że miał nabyć całe gospodarstwo, w którym go wytwarzano. Do historii serowarstwa Casciotta wkroczyła jednak w 1545 roku. Została wówczas wymieniona w komentarzu do statutu księstw Urbino i Solone di Campiello – pochodząca stąd Casciotta di Urbino (region Marche) jest zresztą objęty ochroną regionalną DOP. Wytwarza się ją w głównej mierze z mleka owczego – choć tradycyjnie był robiony z mieszanki mleka koziego i owczego. W Urbino twaróg umieszczano w produkowanych na miejscu naczyniach ceramicznych, w których dojrzewał. W innych miejscach zamiast kamionki do dziś używa się form z drewna klonowego lub bukowego.
Określenie Casciotta używa się także na południu Włoch w odniesieniu do wszystkich małych serów (do 1 kg) robionych przez rolników, z dowolnego rodzaju mleka oraz ich mieszanek.
