Bleu de Gex
Bleu de Gex to jedyny ser z błękitną pleśnią, jaki produkuje się na Jurze. Znany już w średniowieczu do dziś dojrzewa 2 do 3 miesięcy, aby zyskać intensywny aromat.
Cancoillotte
Cancoillotte to półpłynny serek wytwarzany we Franche-Comte. Produkuje się go z mleka pozostałego po produkcji masła i właśnie z dodatkiem masła, oraz słonej wody. Poza tym Cancoillotte przyprawia się ziołami oraz białym winem. Jego konsystencja sprawia, że można jeść go tak jak Fondue, zanurzając kawałki bułki, ew. polewać nim pieczywo tak jak miodem.
Vacherin Mont d’Or
Vacherin Mont d’Or, a raczej Mont d’Or to miękki ser z przygodami prawnymi. Złota góra, czyli Mont d’Or, na której halach wypasały się krowy dostarczające mleka na ten ser, to punkt graniczny pomiędzy Francją, a Szwajcarią. I chociaż to Francuzi z Jury uznają się za twórców tego sera i robią go w bardziej tradycyjny i naturalny sposób (wyłącznie z surowego mleka), to do sądu o ochronę nazwy wybrali się ich sąsiedzi zza granicy. I wygrali. Vacherin pozostał w ...
Morbier
Przynajmniej jeśli chodzi o genezę powstania to Morbier można określić jako Comte dla ubogich. Na przygotowanie obydwu tych serów, których kręgi ważą po 40 kg, potrzeba bowiem pół tony mleka. Tymczasem przeciętne rolnik z Jury nie posiadał więcej niż 15 krów. Był za to pracowity więc doił krowy zarówno rano i wieczorem. Z porannego udoju starczało mu więc mleka tylko na pół kręgu, więc przykrywał je popiołem aby ser nie wysechł. Na koniec dnia formę uzupełn...
Comte
Comte czyli francuska wersja Gruyera (nazywany jest zresztą za Gruyer de Comte), jak przystało na jeden z najsłynniejszych serów świata ma długo historię. O żółtym serze z Jury pisał już Pliniusz Starszy. Jest to zresztą jeden z pierwszych serów objętych ochroną regionalną – stało się to już w 1952 roku. Za jego smak odpowiadają przede wszystkim krowy rasy Montbeliarde. To one pasąc się na łąkach Jury, bogatych w trawy i zioła (karmienie paszą z silosów jest w ...
Bresi
Pochodząca z Franche-Comte wędzonka Bresi ma długą historię. Pierwsze wzmianki na jej temat pochodzą z 1560 roku. Wówczas dostała też nazwę, którą zawdzięczała barwie. Przypomina ona czerwony kolor kory Brezylki Czernistej. W tym samym czasie drzewo to stało się zresztą także patronem nowo założonej kolonii Portugalskiej – Brazylii, gdzie rosło najgęściej.
Saucisse de Montbeliard
Saucisse de Montbeliard, podobnie jak Saucisse de Morteau, to kiełbasa gotowana, tyle że o połowę krócej. W przeciwieństwie do Morteau w Montbeliard wędlin nie wędzi się jednak tak długo. Dlatego smak czosnku i miejscowej odmiany kminu jest tu dużo bardziej odczuwalny.
Jambon de Luxeuil-les-Bains
Prawdziwa szynka z Luxeuil musi być przygotowywana ze świń hodowanych we Franche-Comte, w okolicach Luxeuil. Jambon de Luxeuil-les-Bains najpierw przez prawie miesiąc marynuje się w czerwonym winie z Jury oraz ziołami. Drugi etap to macerowanie w soli, które trwa drugie tyle. Wówczas przychodzi czas na wędzenie – w dymie drzew iglastych a jeszcze lepiej dzikiej wiśni. Ostatni etap to dojrzewanie. Trwa ponad pół roku i znakomicie udaje się głównie dzięki suchemu i chłodnemu ...
Saucisse de Morteau
Saucisse de Morteau to najsłynniejsza kiełbasa Jury. Od połowy XIX w okolicach Morteau przygotowuje się według ustalonego przepisu. Wieprzową szynkę lub łopatkę, z dodatkiem boczku (w proporcjach 1 do 8-9) sieka się dość grubo i marynuje z solą przez całą dobę. Później dodaje się cukru, pieprzu oraz saletry i wędzi dwie doby nad ostrym dymem drzew iglastych – świerku, jodły i jałowca. Na końcu kiełbasę wrzuca się do zimnej wody i podgrzewa dwa, trzy kwadranse, ...
