 |
Kiedy przychodzi styczeń stragany warzywne nieco ubożeją. Jesienne warzywa zaczynają być wypierane przez te bardziej odporne zimowe. Wśród nich pojawia się Fenkuł wciąż mało popularny na polskich stołach. Smak ma bowiem dość specyficzny: ostry i anyżkowy.
Koper Włoski, bo tak też w Polsce jest nazywany, generalnie wywodzi się z basenu Morza Śródziemnego. Jak sama nazwa wskazuje szczególnie popularny jest we Włoszech – etymologii należy szukać w zdrobnieniu łacińskiego foenu oznaczającym siano (chodzi o wygląd cienkich listków). Na południu półwyspu Apenińskiego rośnie dziko, a w regionach Toskanii i Emilli-Romagna uprawia się go bardziej systematycznie. Jest to zarówno zioło – nasiona, listki i łodygi – jak i warzywo. Bulwy jada się podobnie jak kapustę (towarzyszą m.in. daniom mięsnym tak jak w przypadku Pollo con Finocchio), nasionami doprawia m.in. charakterystyczną toskańską kiełbasę Finocchiona.
Fenkuł bardzo lubiany jest także w Grecji, gdzie również bardzo ceniony jest anyżkowy smak – patrz: Ouzo. Nazywany jest tu Marathos ze względu na to, że uprawiany jest przede wszystkim w okolicach Maratonu. Używali go już starożytni jako lek na kaszel (ma dużo witaminy C), a także dla poprawienia wzroku oraz bóle reumatyczne.
Aromat fenkuła przypadł do gustu jednak nie tylko Europejczykom (do sałatek często używają go nawet Niemcy). Powszechnie uprawiany jest w całym basenie Morza Śródziemnego. W Libanie dodaje się go do omletu Ijjeh, a Tunezyjczycy z fenkuła przygotowują m.in. lekką sałatkę Salata al-Bisbas oraz Farfoucha Couscous. Jego popularność sięga nawet dalekiego wschodu: ziarna używane są w Tajlandii (tutaj nazywa się Yee Raa) oraz Chinach, gdzie dodaje się ich do przyprawyPięć Smaków.
Pokrewny Fenkułowi jest Koper Ogrodowy.
