Peperoncino to nic innego jak włoskie określenie ostrych papryczek chili. Te na półwysep Apeniński trafiły razem ze wszystkimi rodzajami papryki Capsicum Annum za pośrednictwem Hiszpanów, którzy z kolei przywieźli ją z Nowego Świata. Do Włoch sprowadziła je dynastia Aragońska, która na przełomie XV i XVI z powodzeniem walczyła o prymat w królestwie Nepolitańskim. Dlatego też najwięcej również dziś papryki uprawia się właśnie na południu Włoch – przede wszystkim w Basilicacie, gdzie Peperoncino per capita jada się najwięcej oraz w Apulii, Abruzji i Kampanii. Najbardziej znane włoskie danie bazujące na Peperoncini to sosy do makaronów All’Arrabiata oraz Aglio Olio e Peperoncino. Peperoncino to także częsty dodatek do wędlin.
Rodzina papryki rocznej jest bogata również we Włoszech, dlatego są to zarówno Peperoncino łagodne jak i wyjątkowo ostre:
- Diavolicci / diavulicciu – to jedna z najmniejszych odmian włoskiej papryki i jednocześnie jedna z najostrzejszych. Stąd jej ogromna popularność i nie pozostająca wątpliwości nazwa – diabelska
- Sigarett – to peproncino o mocno wydłużonym kształcie, dzięki któremu zawdzięcza swoją nazwę – papieros. Jest ona wyjątkowo ostra.
- Senise / Peperoni di Senise – to wyjątkowo cenione, małe ostre papryczki z Basilicaty – uprawiane są w regionie Matera i Potenza. Wywodzą się z miasteczka Senise i zostały objęte ochroną regionalną
- Papaccella / Chiacchiera – te krótkie, mięsisty i wyjątkowo ostre papryczki wywodzą się z Kampanii, gdzie nazywa się je Papaccella. Alternatywna nazwa, Chiacchiera dominuje w środkowych Włoszech. Paprykę tą używa się zarówno do zaostrzania potraw jak również się ją konserwuje w solance lub occie.
