Montasio
To najsłynniejszy ser Wenecji Julijskiej (produkuje się go jednak także w Veneto, w okolicach Treviso, Padwy i samej Wenecji). Nazwę wywodzi od masywu górskiego Alp Julijskich zwanego Montasio. Jego sława i kariera sięga XIII wieku, kiedy tutejsi benedyktyni z opactwa Moggio zaczęli robić ser z krowiego mleka. Na eksport trafił w XVIII wieku. W 1986 roku został objęty ochroną regionalną DOP.
Montasio generalnie jest serem półtwardym, który z wiekiem nabiera bardziej ...
Brovada
Brovada to dość specyficzny przysmak kuchni włoskiej Friulii. Jest to po prostu rzepa przez mniej więcej miesiąc marynowana w wytłokach pozostałych po produkcji wina do których dodaje się soli morskiej. Winogronowe wytłoczyny zawierają alkohol, który zaczyna ulegać fermentacji octowej. To właśnie dzięki temu procesowi rzepa marynuje się. Równocześnie uzyskuje kolor zależny od koloru winogron. Tak spreparowane warzywo krojone jest na paski. Jest to więc rodzaj firulij...
Pitina / Petuccia
Pitina, w niektórych rejonach Friulii zwana też Petuccia, Peta lub Petina to rodzaj wędzonych pulpetów wywodzących się z Tramonti di Sopra i okolicznych wsi - Inglagna i Frasaneit. Jest to danie zrodzone z potrzeby. Zaczęło się to na początku XIX wieku. Pasterze którzy wypasali owce i kozy w dolinach Tramontina nie mieli dużych możliwości konserwowania mięsa. Kiedy zwierze z ich trzody zginęło gdzieś na halach, ewentualnie górale upolowali jakąś kozicę, konieczność ...
Cjarsons
Cjarsons nazywany również Cjalsons lub Cjalzòns, to rodzaj pierożków wywodzących się z Carni, alpejskiego regionu Friuli. Są one podobne nieco do ravioli cechą charakterystyczną jest jednak farsz, którego składniki są dobierane na zasadzie kontrastu słodko-słony. W zależności od miejsca pochodzenia używa się więc do nich: rodzynek, czekolady, kakao, cynamonu, szpinaku, szczypiorku, sera, dżemu, rumu, brandy, pietruszki, kruchych ciastek, jaj i mleka. Podaje się je z ...
Salsiccia
Salsiccia to określenie odnoszące się do wszystkich włoskich kiełbas surowych i jest to najbardziej pierwotna włoska wędlina tego typu. Jada się świeże Salsiccia Fresca (zazwyczaj trafiają na grill lub do piekarnika) albo już dojrzałe Salsicia Secca. Można ją też gotować, smażyć lub piec. W Toskanii w czasie żniw popularna była zupa fasolowa z dodatkiem winogron oraz właśnie Salsicci.
W zależności od regionu przygotowuje się specjalny gatunek Salsicci. Najsłynnie...
Pancetta / Carnesecca
Pancetta to po prostu włoskie określenie boczku. Podobnie jak w Polsce, na półwyspie Apenińskim przygotowuje się go w różny sposób.
Jest więc Pancetta Stesa Stagionata czyli boczek dojrzewający, solony i przyprawiany w zależności od regionu: w środkowych Włoszech używa się do tego czosnku i nasion fenkuła, podczas gdy w Toskanii smaku nadaje m.in. cząber (tutaj ma on zresztą własną nazwę Carnesecca czyli mięso suszone). Później dojrzewa w suchym i chłodnym miejscu ...
Prosciutto
Prosciutto znaczy po włosku tyle co szynka. Generalnie są jej dwa rodzaje bardziej znana w świecie Prosciutto Crudo czyli szynka surowa-dojrzewająca oraz Prosciutto Cotto czyli szynka gotowana (czy też parzona), podobna do Polskiej – popularna jest m.in. w Ligurii, Piemoncie oraz Lombardii. Produkcja drugiej z nich zwykle odbywała się zasadniczo na wiosnę i lato, czyli poza sezonem w którym mogłaby dojrzewać. Przed gotowaniem wieprzowa szynka jest marynowana w solance w której ...
Salami
Nie ba bardziej znanej włoskiej kiełbasy niż Salami. Wbrew utartym historiom jej zasadniczym składnikiem nie jest jednak oślina. Również historia nazwy nie wiąże się z potocznym określeniem człowieka głupiego, czyli osła, które brzmi właśnie salami. Idzie tu o proces utwardzania kiełbasy – po włosku salatura – dzięki któremu możliwe jest dojrzewanie i konserwacja. Bazą tej kiełbasy jest wieprzowina, niekiedy wzbogacana mięsem: kozy, owcy, konia, osła, gęsi, a ...
Lonza
Lonza, czyli polędwiczka wieprzowa jak większość włoskich wędlin nie jest gotowana, ale dojrzewa. Najpierw przez dwie doby pekluje się ją jednak w marynacie z czerwonego wina, goździków, czosnku, soli, pieprzu, rozmarynu etc. Przed umieszczeniem w dojrzewalni gdzie spędza dwa miesiące, wkłada się ja jeszcze w świńską kiszkę.
Capicollo
Capicollo to rodzaj włoskiego baleronu. Tyle tylko, że tutaj karkówki wieprzowej się nie gotuje. Mięso natarte przyprawami i solą po prostu wiesza się aby dojrzewało. Trwa to około 3 – 4 miesiące.
Zobacz: Capocollo
