Tradycja wypieku Pan de Alfacar sięga czasów przeprowadzonej przez Hiszpanów rekonkwisty Granady, kiedy to miasteczko Alfacar i pobliski Víznar stały się głównymi dostawcami chleba dla miasta. W XVI–XVII wieku piekarnie i młyny w tych miejscowościach odgrywały kluczową rolę w zaopatrzeniu regionu. W XX wieku produkcja chleba w Alfacar stała się już znaczącym sektorem gospodarczym, a w 1973 roku lokalni piekarze utworzyli spółdzielnię, która pomogła w promocji i standaryzacji produktu. Konsekwencją działań było uzyskanie w 2013 roku statusu Chronionej Nazwy Pochodzenia (PGI). Aby być sprzedawanym pod nazwą Pan de Alfacar, chleb musi spełniać kryteria określone przez prawo dotyczące składników, technik, czasów, temperatur itp. Zdefiniowany jest nie tylko typ mąki pszennej, ale także lokalne źródło dostarczające wodę o określonej twardości, a nawet rodzaj pieca, który podlega certyfilacki. Jako zakwasu tradycyjnie używa się resztek ciasta z poprzednich dni.
Pieczywo wypieka się za to w różnych formach:
