Trwają spory czy Sándwich Cubano powstał na Kubie, czy na Florydzie. Najprawdopodobniej kanapka już w latach 60. XIX wieku była podstawą lunchu dla pracowników zarówno w fabrykach cygar i cukrowni na Kubie – zwłaszcza w dużych miastach, takich jak Hawana i Santiago de Cuba. Stąd na przełomu XIX i XX wieku miała trafić do kubańskich kawiarni Key West oraz Ybor City w Tampie, wraz z migrującymi tu Kubańczykami, którzy zatrudnienie znajdowali zarówno w przemyśle cygarowym jak i w cukrowniach. Dlatego niemniej popularna jest nazwa Cuban Sandwich, która z czasem dużą popularność zdobyła także w Miami. Od lat 1960. Cubano weszła do menu miast z dużą społecznością kubańską (Nowy Jork, Chicago, Puerto Rico). W 2012 r. Tampa oficjalnie uznała swój przepis za „historyczną kanapkę sygnaturową” miasta, co podgrzało lokalne kulinarne spory z Miami.
Składniki oraz sposób przygotowania zmieniał się wraz z falami emigracji kubańskiej. Stąd podobnie jak w przypadku genezy, także kwestia zawartości „prawdziwej” kubańskiej kanapki od lat jest tematem licznych dyskusji. Nie ma wątpliwości, że bazą jest Pan Cubano czyli rodzaj białego pieczywa. Kawałki długości 20–30 cm rozcina się wzdłuż, smaruje masłem i musztardą, po czym układa warstwami cienko krojonej szynki, pieczonej wieprzowiny Pernil oraz sera – w Tampie dochodzi od tego jeszcze salami, co jest już wpływem włoskiej emigracji. Na koniec dodaje się jeszcze korniszony. Po złożeniu kubańską kanapkę można opiekać w prasie do kanapek zwanej Aplancha, która jest podobna do prasy Panini – chociaż bez rowkowanych powierzchni – i także wskazuje na włoskie wpływy.
