Sobrasada to hiszpańska surowa kiełbasa, przypominająca nieco polską metkę, a jeszcze bardziej włoską Nduję. Te skojarzenie nie jest zresztą przypadkowe, na co wskazuje sama nazwa wywodząca się od włoskiego soppressa. To lokalna technika produkcji wędlin zgodnie z którą mięso zagniatało się niemal jak ciasto. Wcześniej było mocno doprawione przede wszystkim solą oraz papryką, które miały zagwarantować trwałość. Z południowych Włoch miało zresztą trafić do Walencji, a stamtąd na Baleary – wszystkie trzy rejony w późnym średniowieczu były częścią jednego Królestwa Majorki, a do końca XVIII wieku na południu Włoch panowali Hiszpanie, więc wymiana handlowa w regionie była bardzo ożywiona.
Dziś zresztą Sobrasada najbardziej kojarzy się zresztą z Balearami, gdzie tutejsza jej wersja jest objęta ochroną regionalną. Ma wiele wariantów różniących się przede wszystkim poziomem zmielenia. Są zarówno niemal zmielone na pastę, bardzo przypominające Nduję, ale też bardziej ziarniste, podobne do metki. Co do zasady drobinki nie mogą przekraczać 6 mm. Zasadą jest, że im więcej doda się tłuszczu, tym łatwiej będzie się rozsmarowywać. Mięso nadziewa się w różnego rodzaju naturalne flaki i jest poddawane różnej długości procesowi starzenia. Te wszystkie uwarunkowania powodują, że można spotkać wiele odmian Sobrasady:
Pasta: to podstawowy wariant przeznaczony do smarowani: sprzedawana na wagę drobno zmielona tłusta masa jadana jest właściwie w stanie surowym, przez co nie ma tak intensywnego smaku jak kiełbasa dojrzewająca.- Tarrina: to masa, która po krótkim dojrzewaniu w jelitach jest wyciągana z flaka i pakowana do foremek zwanych właśnie tarrina.
- Longaniza: to Sobrasada nadziewana w długie i cienkie jelita nazwą Longaniza nawiązująca do podobnej, popularnej hiszpańskiej kiełbasy Longaniza.
- Semirrizada: to bardzo popularny wariant kiełbasy nabijana do jelita grubym, ale w jego najwęższej części.
- Rizada: ta wersja nadziewana jest w szerokich kawałkach jelita grubego.
- Medio cular: tu do nadziewania używa się pierwszego kawałka końców jelita grubego. Jest duży, waży do 3 kilogramów.
- Cular: mięso nadziewa się w ostatni kawałek jelita grubego, przez co uzyskuje się charakterystyczny zakrzywiony kształt.
- Poltrú: tu do nadziewania używa się tzw. jelita ślepego zwanego też kątnicą.
- Bufet: to bardzo duża porcja mięsa – może ważyć 8 kg – którą napełnia się pęcherz wieprzowy.
- Bisbe: Sobrasada o największym rozmiarze dzięki wykorzystaniu do nadziewania żołądka – ma wielkość piłki do koszykówki. Rozmiar sprawia, że w środku mięso jest bardziej surowe niż w zewnętrznej warstwie, która szybciej dojrzewa i staje się twardsza. Serwuje się ją podczas dużych uroczystości i każdy może wówczas dobrać sobie kawałek jaki bardziej lubi.
- Talec: w tym przypadku mięso zawija się w krezkę, czyli rodzaj błony.
