Nduja to dość gruba kalabryjska kiełbasa o miękkiej strukturze (coś w rodzaju metki). Surowa, tłusta wieprzowina, doprawiona peperoncino jest upychana w ślepą kiszkę (wcześniej używało się znacznie więcej podrobów). Głównym centrum jej produkcji jest położona ma południu Kalabrii prowincja Vibo Valentia, z miasteczkiem Spilinga na czele. Nazwę swą wywodzi o łacińskiego induco czyli wprowadzać, nie ma jednak pewności czy jest to produkt rdzennie latyński. Jeśli chodzi o nazwę Nduja powiązana jest bowiem z francuską Andouille, a przy tym nie należy zapominać, że w średniowieczu południem Włoch rządzili francuscy Andygawenowie. Z drugiej strony obie kiełbasy nie mają wiele wspólnego jeśli sposób przygotowania i samą konsystencję Podobnie zresztą jak w przypadku hiszpańskiej Androlli, której nazwa ma wspólny źródłosłów.
Nduji bliżej do włoskiej Salsiccii, która jest równie miękka i podobnie stosowana, a w Hiszpanii jej odpowiednikiem jest Sobrasada, która korzenie ma właśnie na południu Włoch, którymi przez wieki rządziły hiszpańskie dynastie.
Istnieje też abruzyjska Annuje nieco zbliżona do tej Francuskiej.
