serem 5 w tej kategorii

Quesadilla (Tortilla nadziewana serem)

Quesadilla jak łatwo przetłumaczyć jest to rodzaj placka z dodatkiem sera - po hiszpańsku queso. To jeden z najprostszych i najbardziej popularnych, meksykańskich przepisów bazujących na tortilli (może być zarówno pszenna, jak i kukurydziana - pszenna wersja nazywana jest niekiedy Gringas, ze względu na popularność na północy i za amerykańską granicą). Tradycyjnie używa się meksykańskiego sera Oaxaca. Jest robiony w technologii pasta filata (w wysokiej temperaturze przy której białko się ścina) tak jak bardziej znana, włoska Mozzarella - można ją używać jako zamiennika. Najprostszy sposób przygotowania to nałożyć ser na połowę placka, złożyć go na pół (chociaż nie jest to konieczne) i na małym ogniu podgrzewać na suchej patelni (w Meksyku używa się żeliwnej patelni Comal - tej samej na której robi się tortille), aż ser się zetnie. Później podaje się ją z jedną z sals. Tak uproszczona wersja mało jednak kogo satysfakcjonuje, stąd w Meksyku do placków dodaje się warzywa, grzyby, fasolę, a przede wszystkim różnego rodzaju przygotowane wcześniej mięsa. Może być to po prostu ugotowany kurczak (np. z rosołu) lub kawałki tuńczyka, a może coś konkretniejszego: Picadillo, Barbacoa lub Carnitas. Panuje pełna dowolność (jak widać na filmie poniżej). Właściwie pod względem koncepcji przygotowania Quesadilla jest daniem analogicznym do włoskiej Piadiny. Biorąc pod uwagę, że używa także popularny w Italii typ sera można nabrać podejrzeń iż koncept ten mogli do Ameryki przywieźć właśnie Włosi, często towarzyszący Hiszpanom w czasie ich wypraw. Bardzo podobnym do Quesadilla daniem jest Sincronizada - tutaj placka nie składa się jednak na pół, ale jedną tortillę kładzie na drugiej. ...

Alambres (Mięso zasmażane z warzywami i serem)

Alambre znaczy po hiszpańsku tyle co drut. Skąd taka nazwa dla popularnego meksykańskiego dania jest sprawą nie do końca jasną. Według niektórych to po prostu rodzaj szaszłyka - mięso i warzywa są grillowane na szpatułkach, po czym zdejmowane i mieszane z serem - stąd nawiązanie do drutu. Ta geneza znajduje jednak uzasadnienie tylko w północnej części kraju - od Jalisco do Chihuahua - gdzie faktycznie Alambres przygotowuje się jak szaszłyki. Na południu (od Michoacan do Jukatanu), a także w barach samego Mexico City mięso z warzywami po prostu podsmaża się na patelni lub grillu. W tym przypadku określenie "drut" miałoby nawiązywać do tego jak wygląda ser roztopiony na patelni z mięsem i warzywami. Jakby tego nie wyjaśniać danie jest proste i dobre, bardzo popularne w tzw. street-food. Stosować można właściwie dowolny rodzaj mięsa, a serwuje się je zazwyczaj z tortillami. Poniżej przepis nie uwzględniający stosowanie szpatułek. ...

Manāqīsh (Placek z zaatarem i serem)

Manāqīsh nazywany też niekiedy Manakish, Manaeesh lub Manakeesh to rodzaj placka popularnego na całym wybrzeżu Lewawntyńskim - od Turcji po Palestynę. Szczególne wzięcie ma w Libanie i nawet określany jest mianem libańskiej pizzy. Podobnie jak włoskie ciasto zwykle jest wzbogacane dodatkami. Swoją nazwę wywodzi od czasownika naqasha znaczącego m.n. wytłaczać. Idzie bowiem o to, że w surowym placku palcami robi się wgłębienia, aby dodatki lepiej się układały - przez to w rzeczywistości bardziej przypomina Focaccię, która także poddawana jest tej procedurze. W obu przypadkach nawet sposób przybrania jest podobny. Nie operuje się tu pomidorowym sosem, tak jak w przypadku pizzy, ale pojedynczymi dodatkami. Manāqīsh przede wszystkim posypuje się zaatarem, ewentualnie dodaje ser (zwykle Ackawi lub lewantyńskie odmiany kaszkawała) lub mieloną jagnięcinę. Rzadziej dodaje się ostrą paprykę, liście szpinaku albo kashk. ...

Štruklji (Ciasto nadziewane serem)

Štruklji to rodzaj nadziewanego, zawijanego ciasta znanego w kuchni Słowenii oraz Chorwackiego regionu Zagorje - leży pomiędzy Zagrzebiem, a Słoweńską granicą. Chociaż wiekowe tradycje jej przygotowania przypisują sobie oba kraje, to w rzeczywistości Štruklji na Bałkany przybył z północy, z Austrii. Pierwsze wzmianki na jego temat pochodzą z 1589 roku, a receptę na Štruklji nadziewany estragonem zanotował kucharz z Grazu (miasto to leży tylko 50 km od granicy Słowenii). Do miejskich jadłospisów wciągnięte zostało w XVII wieku, a dwieście lat później rozpowszechniło także na wsi. W płaty ciasta zawija się zarówno nadzienie słodkie (np. owoce), jak i słone - w tej wersji najpopularniejszy farsz to biały ser. Istnieją też dwa sposoby przygotowania. Kuhani Štruklji jest gotowany, a Pečeni Štruklji trafia do pieca. Ten drugi przypomina nieco serbską Gibanicę. ...

Croque-Monsieur / Croque-Madame (Tosty z szynką i serem)

Tosty z szynką i serem to danie powszechne na całym świecie. Mało kto jednak wie, że ma on nazwę swoją właściwą Croque-Monsieur - podczas gdy taki sam tost z jajkiem sadzonym nazywa się Croque-Madame (croque to czasownik chrupać, a drugi człon nazwy to autorskie rozróżnienie zaproponowane przez twórców). Francuzi znają nawet datę i miejsce powstania tosta: to 1910 rok, paryska kawiarnia przy Boulvard Capucines (chociaż legenda miejska mówi o robotnikach, którzy swoje drugie śniadanie - kanapki z szynką i serem - odłożyli na rozgrzany kaloryfer i w ten sposób sobie je zapiekli). Croque-Monsieur już dawno zrobił zresztą karierę w restauracjach całego świata, a wiele z nich dla dowartościowania potrawy nazywa ją właśnie z francuskiego Croque-Monsieur. ...