Petit-Suisse
Petit-Suisse, czyli mały szwajcar to wynik eksperymentu jaki pewien młody szwajcarski serowar dokonał jakieś 150 lat w normandzkim Pays de Bray. Do mleka dodał śmietany i z tej mieszanki zrobił mały, biały, niesolony, cylindryczny ser bez skórki.
Pont-l’Eveque
Ser Pont-l’Eveque był przygotowywany już w średniowieczu pod nazwą Augelot, ale obecny przepis ustalił się dopiero w XVII wieku w normandzkiej wiosce Pont-l’Eveque. Podobnie jak Livarot jest zaprawiany czerwoną grzybnią, ale dojrzewa dwa tygodnie więc jest znacznie łagodniejszy.
Livarot
To sąsiad Camembert z rejonu Pays d’Auge (Normandia) i tak jak on dojrzewa około miesiące. Livarot to jednak ser z czerwoną pleśnią (barwiony jest jednak naturalnym barwnikiem annato) o ostrzejszym, korzennym aromacie. Charakterystyczny jest jednak nie tylko kolor, ale także kawałki trzciny z pałki wodnej, którymi obwiązuje się ser - pierwotnie używane były do ściskania sera podczas dujżewania, co pozbawiało go nadmiernej ilości tłuszczu. Dzięki tym 3 - 5 paskom ...
Gournay / Malakoff
Podobnie jak Neufchâtel, Gournay to również normandzki ser wywodzący się z prowincji Pays de Bray. Dojrzewa od tygodnia, wówczas jest bardzo łagodny, aż do miesiąca. Można go spotkać w dwóch wariantach. Nieco chudszym Gournay affiné (do 45 proc. tłuszczu) i tłustszy Gournay frais (45 - 55 proc.) nazywany też Malakoff. Wcześniej nazywano go także Imperial, jako że był przeznaczony raczej dla zamożnych osób.
Neufchâtel
Neufchâtel to biały ser pleśniowy podobny do Camembert, ale jaśniejszy i łagodniejszy, bo dojrzewa połowę krócej. Jest też dużo starszym serem – powstał w X wieku w Neufchâtel w północno-wschodniej Normandii. Choć robi się go zarówno w postaci walca jak i brykietu, to najbardziej charakterystyczny jest kształt serca. Wieść i legenda niesie, że to w czasie Wojny Stuletniej młode dziewczęta posyłały go swoim angielskim wielbicielom.
Camembert
Camembert to
ser dosyć młody, który powstał 200 lat temu. Dziś swoją popularnością przebija jednak nawet słynny
Brie, który w rzeczywistości jest jego protoplastą. Historia jest taka: w czasie Rewolucji Francuskiej w okolicach
normandzkiego Camembert w gospodarstwie chłopki
Marie Harel ukrywał się
Jean-Charles Bonvouste, benedyktyn wywodzący się z rejonu
Brie. W zamian za pomoc podzielił się z nią swoją serowarską wiedzą i tak powstał ser, który Marie Harel zaczęła sprzedawać na targu w Camembert. Stoły
Francji podbił jednak dopiero 60-lat później, kiedy kolej żelazna połączyła Normandię ze stolicą. Wówczas w jej otwarciu uczestniczył
Napoleon III. Kiedy przybył do
Granville, Victor Paynel, wnuk Marie Harel, poczęstował go serem . Cesarz zachwycił się Camembertem, a Paynel’a uczynił swoim nadwornym dostawcą.
Camembert robi się na całym świcie, ale Camembert de Normandie jest objęte ochroną regionalną
AOC i powstaje tylko w pięciu normadzkich departmantach –
Calvados, Eure, Manche, Orne i Seine-Maritime. Tradycyjnie powstaje też wyłącznie z mleka niepasteryzowanego i dojrzewa ponad miesiąc.
...
Potjevlesh
Normandzki Potjevlesh to coś w rodzaju mięsa w galarecie, czy też auszpiku. Własny przepis na niego ma tu każdy tutejszy masaż i restaurator. Wspólną ich cechą jest jednak wykorzystanie co najmniej trzech rodzajów mięs. Poza tym doprawia się go niekiedy jałowcówką.
Genièvre
Jałowcówka (Genièvre to po Francusku jałowiec) jest specjalnością Pas-de-Calais. Ta nalewka powstała w XVI na pograniczu niderlandzko-francuskim. Tradycyjnie przygotowuje się ją z żyta z dodatkiem jęczmienia i owsa, a jałowiec dodaje się podczas trzeciej destylacji. Genievre leżakuje, a później stare roczniki miesza się z młodymi. Jałowcówki używa się również w kuchni do aromatyzowania gęsich wątróbek, aromatyzowania łososia, a także przygotowywania Potjevlesh.
La Cotriade d’Armor / Kaoteriad (Zupa rybna z Armor)
Czym
Bouillabaisse dla
Marsylii tym
Cotriade dla miast portowych
Bretanii. Ten gulasz rybny pierwotnie był przygotowywany przez rybaków jeszcze na kutrach, na wodzie. W jego skład wchodziły wszystkie ryby, które w danym dniu akurat miały branie. Dziś Cotriade przeżywa prawdziwy renesans i jest popularna w najlepszych restauracjach Bretanii. Samo
Armor to odcinek północnego wybrzeża Bretanii i jeden z departamentów ze stolicą i głównym miastem portowym w
Saint-Brieuc.
Zobacz również:
Soupe de Poissons,
Chaudree
...
