Borona to tradycyjna nazwa, która pierwotnie oznaczała proso, a później kukurydzę, a w konsekwencji także chleb wypiekany z mąki tych zbóż. Jest produkt spożywczy w regionach Hiszpanii, gdzie uprawiano te zboża, stanowiący podstawę diety aż do połowy XX wieku. Boronę zwykle piecze się w piecu, zawiniętą w liście kapusty lub kasztanowca, często z dodatkiem wędlin jako nadzienia. Wówczas mamy do czynienia z Borona Preñada czyli boroną w ciąży, a za farsz może służyć kiełbasa np. Chorizo lub Sabadiego, a także boczek
Historycznie przed przybyciem kukurydzy na Półwysep Iberyjski określenie Borona odnosiła się do chleba mieszanego z mąki jęczmiennej i żytniej. Nazwa pojawia się w dokumentach już w XIV wieku, a najstarsza wzmianka o Boronie jako chlebie kukurydzianym pochodzi z 1619 roku z rejonu Picos de Europa. W XVIII wieku Jovellanos opisywał „Boronę lub chleb kukurydziany” spożywany w Asturii.
