Gruyère, najbardziej znany szwajcarski ser twardy, produkowany jest w niemal całej zachodniej części kraju od Berna, przez Fryburga gdzie leży miasto Gruyères, aż po granicę z Francją. Tłuste sery z surowego mleka wytwarza się tu od czasów starożytnych, ale pierwsze wzmianki o samym Gruyère pochodzą z XVII wieku. Jego matecznikiem był Fryburg, ale już w kolejnym wieku tutejsi serowarzy przesiedlając się zanieśli swoją recepturę nie tylko do sąsiednich kantonów, ale nawet do francuskiej Sabaudii oraz Franche-Comte, gdzie do dziś produkuje się jego lokalną wersję Gruyère Français.
Do dziś produkuje się go z surowego, lokalnie pozyskiwanego mleka i formuje w kręgi ważące od 25 do 40 kg (francuskie są nieco większe, sięgają 42 kg). We Francji dojrzewają conajmniej cztery, a w Szwajcarii conajmniej pięć miesięcy. Według tego jak długo leżakują określa się ich smak: słodki (5–6 miesięcy dojrzewania), półsłony (7–8 miesięcy), słony (9–10 miesięcy), overchoice (11–12 miesięcy) lub stary (14 miesięcy i więcej).
Fundamentalna różnica między szwajcarskim, a francuskim Gruyèrem polega na tym, że pierwszy z nich w ogóle nie ma dziur (zdjęcie powyżej), a drugi zawsze je ma (zdjęcie po prawej). Stąd też francuska jego wersja jest niekiedy mylona z innym słynnym serem szwajcarskiego pochodzenia, czyli Emmentalem. Winni temu mają być zresztą sami berneńscy handlarze, którzy już od XIX wieku do Francji eksportowali Emmentala, nazywając go właśnie Gruyerem. W ten sposób wprowadzili zamieszanie, którego skutki odczuwane są do dziś.
Oba sery są za to podstawowymi składnikami najsłynniejszego szwajcarskiego dania, czyli Fondue.
