Casserole to naczynie do zapiekania oraz powstająca w nim zapiekana szczególnie popularna w Ameryce, swoje korzenie ma jednak w Europie. Nazwa ma się ponoć wywodzi o starogreckiego słowa kyathos (κύαθος), określające rodzaj chochli przypominającej współczesną filiżankę. Nazwa ta z czasem uległa latynizacji zmieniając się w cattia, aby na południu Francji, w Prowansji, zmienić się w oksytańskie słowo cassa oznaczające już rodzaj patelni. Stąd niedaleko było już do Casserole, które po raz pierwszy objawiło się w połowie XIII wieku. Wówczas był to przepis na makaron z serem i przyprawami. W XVIII wieku nazwa przebiła się do słownika Angielskiego. Brytyjczycy w ten sposób nazywali pieczonego w piekarniku potrawy z gotowanego ryżu z mięsnym nadzieniem. Popularność zyskały dzięki prostocie wykonania i bardzo dobrze zaadaptowały się w USA. Podawane było ponoć w Białym Domu, za czasów prezydentury Thomasa Jeffersona, a upowszechniło się w czasie kryzysów gospodarczych końca XIX i pierwszej połowy XX wieku, kiedy mało kogo było stać na wymyślne dania. Jeszcze większego przyspieszenia nabrało po wojnie gdy pojawiły się lekkie, szklane naczynia żaroodporne.
Dziś za oceanem definitywnie jest to już więc raczej nazwa odnosząca się do zapiekanej potrawy, niż ceramicznej brytwanny. Ta tradycja pozostała za to w Europie, gdzie Casserole, ma bliskich kuzynów w postaci langwedockiego Cassole oraz hiszpańskiej Cazueli. We Francji słowem Casserole odnosi się do naczynia znacznie bardziej przypominającego pierwowzór, czyli grecki czerpak. Tutaj jest to rodzaj rondla o różnego rodzaju rozmiarach, ale także wysokości – najbardziej płaskie i szerokie przypominają patelnię (na zdjęciu bok). Dziś są to raczej naczynia stalowe, tradycyjnie robiło się je jednak z miedzi, która gwarantowała dobre przewodnictwo cieplne. Tego rodzaju naczynia służą raczej do smażenia i gotowania, niż pieczenie.
