Lomo Embuchado znane też pod nazwą Caña de Lomo (a najczęściej skracane do samego Lomo) to delikates hiszpańskiego masarstwa: filety wieprzowe, peklowane w soli i przyprawach oraz suszone w naturalnym jelicie. Jak to zwykle z filetami bywa mięsną bazą jest polędwiczka, czyli właśnie lomo. Do nacierania mięsa poza solą najczęściej używa się mieszkanki pieprzu, czosnku, oregano z oliwą, niekiedy dodaje się także papryki i soku z cytryny. W takiej marynacie mięso spoczywa kilka dni, po czym dojrzewa około 2 – 3 miesięcy. Stąd też jego kolejna nazwa Lomo Curado.
Ze względu na rodzaj użytego mięsa – chodzi o rasę świń – mamy tu podział podobny do znanego z produkcji słynnych dojrzewających szynek. Jest więcej Lomo Serrano nawiązujące do Jamón Serrano, do którego używa się polędwiczek powszechnie hodowanych świń rasy Wielka Biała oraz jej mieszanek – są chowane na specjalnej diecie i z ograniczoną aktywnością fizyczną, aby mięso nabrało delikatności. Także w przypadku tej wędliny znacznie bardziej cenione jest jednak Lomo Ibérico, które podobnie jak Jamón Ibérico, wytwarza się z mięsa bardzo cenionej rodzimej rasy Ibérico. A na samym szczycie, tak samo jak w przypadku szynek, znajduje się Lomo Ibérico Bellota, gdzie mamy do czynienia z świniami, które przed ubojem pasły się w dębowych lasach i zajadały żołędziami (Lomo Ibérico podobnie jak przy produkcji szynek także dłużej dojrzewa)
Jako matecznik Lomo Embuchado wskazuje się Aragonię, zwłaszcza prowincję Huesca znaną z hodowli rasy Ibérico. Dziś dojrzewająca polędwica podobnie jak Jamón Serrano i Ibérico jest jednak wytwarzana w całym kraju – bardzo cenione są m.in. wyroby z Salamanki i Segovii. Właściwie towarzyszy produkcji szynki co jest całkiem naturalne, bo używa się do nich różnych kawałków mięsa tych samych zwierząt.
