Bahçıvan Kebabı (Mięso duszone z warzywami)
Bahçıvan Kebabı to rodzaj kababu, mało jednak przypominający to co znamy z tureckiego street-foodu. Nie używa się tu bowiem grilla, ale wszystko dusi jak w klasycznym gulaszu. Niemniejsze wagę niż mięso - tradycyjnie jagnięcina, ale dziś często też tańsza wołowina - odgrywają tu warzywa. Nazwę tej potrawki należy bowiem tłumaczyć jako kebab ogrodnika - tureckie słowo bahçıvan oznacza bowiem właśnie ogrodnika. To sprawia też, że kojarzony jest jako potrawa wiosenna, ...
Ali Nazik / Alinazik Kebabı (Mięso z puree z bakłażana)
Alinazik Kebabı albo po prostu Ali Nazik, to typowa mięsna turecka potrawa, zaliczana do szerokiej kategorii kebabów. Wywodzi się z prowincji Gaziantep w południowo-wschodniej części kraju, tuż przy granicy z Syrią. Nie jest popularna w restauracjach, bo to typowe danie kuchni domowej. Dość proste: charakterystycznej dla kebaba jagnięcinie towarzyszy puree z bakłażana, najlepiej pieczonego nad otwartym ogniem, który nadaje mu nieco dymny posmak.
Istnieją dwie wersje historii ...
İskender Kebabı / Bursa Kebabı (Kebab z sosem pomidorowym)
İskender Kebabı to właściwie wersja Döner Kebabı. W tym przypadku skrojone z pionowego rożna kawałki jagnięciny nie trafiają jednak do zawiniętego placka, czy też bezpośrednio na talerz. Koncept tego kebaba jest nieco bardziej złożony. Pokrojoną i ułożoną na talerzu pitę traktuje się jak podkład, na który trafia sos pomidorowy, następnie mięso z grilla podlane jeszcze porcją sosu oraz roztopionym masłem. Całość serwuje się z jogurtem.
Sama nazwa przepisu ...
Döner Kebabı / Shawarma
Wśród kilkudziesięciu odmian tureckich kebabów nie ma bardziej popularnego niż Döner Kebabı. Jego cecha wyróżniająca jest oczywista - wertykalny grill na którym opiekane są plastry mięsa nadziane na obracający się w pionie się rożen. Oddaje to sama nazwa, słowo döner pochodzi bowiem od czasownika dönmek co znaczy obracać się. Wieść niesie, że to innowacja wprowadzona w połowie XIX wieku, przez İskendera Efendi z Bursy leżącej nad morzem Marmara vis-a-vis Istamb...
Şiş Kebabı / Kuzu Şiş / Tavuk Şiş / Çöp Şiş (Turecki szaszłyk)
Şiş Kebabı to jeden z najbardziej znanych wariantów tureckiego kebaba, który w największym stopniu przypomina popularny w Polsce Szaszłyk. Kawałki mięsa są po prostu nadziewane na szpatułki i grillowane, a samo słowo şiş oznacza właśnie szpikulec lub szpatułkę (samo słowo kebab oznacza po prostu pieczone mięso). Pokrewieństwo potraw nie jest zresztą przypadkowe, na co wskazuje podobieństwo nazw, a sam szaszłyk to właściwie słowiański wariant tureckiej ...
Isot Biber / Urfa Biber
Isot Biber to popularna w Turcji przyprawa w postaci płatków suszonego chili. Przygotowuje się ją z papryczek Urfa Biber, wywodzących się z okolic miast Urfa w południowo-wschodniej części kraju - biber po turecku oznacza paprykę, podobnie zresztą jak isot, chociaż ta druga nazwa jest bardziej lokalna i tradycyjna, a przy tym wskazuje, że to ostra papryczka (dosłownie oznacza gorące zioło).
Charakterystyczny jest bardzo ciemny niemal czarny kolor płatków. Sama papryka ma ...
Adana Kebabı / Kıyma Kebabı (Kebab z mielonego mięsa)
Adana - jedno z największych miast Turcji położone niedaleko południowego wybrzeża Morza Śródziemnego w pobliżu granicy z Syrią - jest miejscem z którego wywodzi się jeden z najbardziej znanych odmian kebabów. Nazwę wziął od samego miasta, które w 2005 roku wywalczyło w sądzie prawo do ochrony regionalnej tego produktu. Adana Kebabı wcześniej był tu nazywany po prostu Kıyma Kebabı, czyli kebab z mięsa mielonego. Bo to właśnie jest najbardziej charakterystyczną jego ...
Kebab / Kebap
Światową karierę Kebab (tur. Kebap) zawdzięcza głównie Turkom, jest to jednak potrawa znacznie od nich starsza. Korzeniami sięga czasów naprawdę starożytnych i kolebki cywilizacji, Mezopotamii. Sama nazwa wywodzi się od używanego tu już pięć tysięcy lat języka akadyjskiego, w którym słowo kabābu oznaczało smażyć czy też palić (można szukać w jeszcze bardziej zamierzchłych czasach i języku sumeryjskim gdzie przedrostek kab- także oznaczał coś smażonego lub ...
Falafel (Kotleciki z cieciorki i/lub bobu)
W Europejskim postrzeganiu
Falafela funkcjonuje sporo nieścisłości. Przede wszystkim do ich przygotowanie niekoniecznie używa się
ciecierzycy, poza tym miejscem jego pochodzenia nie jest bliski wschód, a ich twórcami nie są ani Arabowie, ani Żydzi, ale chrześcijanie. Najprawdopodobniej byli nimi egipscy
Koptowie, którzy w czasie postu przygotowywali rodzaj krokiecików z
bobu. Koptowie zamieszkujący
Aleksandrię wyeksportowali swój przepis na
wybrzeże lewantyńskie (do
Syrii, Libanu i Palestyny). Tutaj do bardziej popularnego w Egipcie bobu zaczęto dodawać powszechną na bliskim wschodzie ciecierzyce. Gdy Falafel zadomowił się wśród
street foodu, tania cieciorka zaczęła już królować niepodzielnie.
Poniższym przepisie nawiązuje do oryginału i łączy obie rośliny strączkowe. Zamiast mieszanki można jednak użyć tylko jednego rodzaju ziarna - rzecz jasna odpowiednio zwiększając jego ilość. Receptura przewiduje też dodanie sody dla zwiększenia puszystości kotlecików, ale można z niej zrezygnować.
...
Lahmacun (Placek z mięsem)
.JPG)
Lahmacun, czyli placek zapiekany z
pomidorami i mięsem, ze względu na sposób przygotowania to swego rodzaju
turecka pizza. Bynajmniej nie jest to jednak import z
Włoch, a wywodzi się z wybrzeża
Lewantu – podstawową różnicą jest brak sera używanego do zapiekania. Tego typu dania od wieków jada się w południowo-wschodniej części kraju. Szczególnie popularne było w wioskach, gdzie cała wspólnota piekła swoje Lahmacun w jednym centralnie usytuowanym piecu. Później zdodyło także rynek miast. W przeciwieństwie do pizzy ciasto na Lahmacun tradycyjnie jest zagniatane bez użycia drożdży – jest to rodzaj tureckiej
Pity, przypominającej podpłomyk – chociaż wraz z komercjalizacją, coraz częściej jest serwowane we włoskim stylu.
...
