Asado to jedna z Hiszpańskich nazwa pieczonych potraw najczęściej na ruszcie zwanym Asador, szczególnie popularna w krajach Ameryki Łacińskiej – inne to Barbacoa, Churrasco, czy Parrillada. W Argentynie, Chile, Paragwaju i Urugwaju jest to wręcz danie narodowe. Z kolei w Hiszpanii istniej nawet coś takiego jak Zona de los Asados czyli region asado który mniej więcej pokrywa się z terenami Kastylii. Stąd też wzięła się bardzo silna tradycja Asado Castellano. Tutaj mięsa i kiełbasy (Embutidos) nie piecze się jednak na otwartym ogniu, ale w piecach chlebowych opalanych dębiną. Przed włożeniem do żaru mięso umieszcza się w glinianej brytwannie zwanej Cazuelą, a specjalnością są jagnięta i młode prosiaki, szczególnie te mleczne kilkutygodniowe. To bardzo cenione Cochinillo Asado, o wyjątkowo delikatnym mięsie, które po upieczeniu można ciąć krawędzią talerza. Najbardziej cenione są podawane w Segovii i opatrzone znakiem Marca de Garantía Cochinillo de Segovia przygotowywane z małych prosiaków o wadze 4,5 – 6,5 kg, które nie skończyły 3 tygodni. Rozcięte mięso układa się grzbietem do góry w glinianym naczyniu z wodą i masłem, po czym na 3 godziny umieszcza w piecu. Kasytlijska tradycja Asado jest bardzo stara – w dziennikach z podróży po Hiszpanii opisywał ją m.in. Aleksander Dumas – a sporą karierę zrobiło także w Madrycie.
W Kastylii piecze się zresztą takę bardziej dojrzałe mięso, a nawet podroby. Swój styla Asado mają także w winiarskim Rioja, gdzie kotlety jagnięce piecze się na żarze z pędów winorośli. W Galicji, która była ojczyzną wielu osób migrujących do Ameryki Południowej Asado można spotkać w wersji znane z Argentyny – tyle, że na grill nie trafia wołowina, ale wieprzowina zwłaszcza żeberka oraz Chorizo.
W Hiszpanii na grillu lądują także ryby i owoce morza. Malaga jest znana ze swoich grillowanych sardynek Malagaña Sardines, a Madryt z Besugo a la Madrileña, czyli pieczonego Morlesza. Asado obejmuje także pieczenie ryb w soli. Na grill zwłaszcza w Katalonii trafią też krewetki, a także warzywa. Jedną z tutejszych specjalności jest Calçotada, czyli opiekana na otwartym ogniu dymka Calçot. Często opieka się także papryka i bakłażan – tak powstaje katalońska Escalivada oraz Esgarrat. W całej Hiszpanii na ruszcie opieka się Pimentos Padrón, a w Kraju Basków oraz regionie Nawarry w ten sposób przygotowuje się miejscową paprykę Piquillo.
