Można powiedzieć, że Ciambotta to przyrodnia siostra Caponaty, tyle że nie wywodząca się z Sycylii, ale południa włoskiego buta. Obie mają bardzo podobny skład – bazą jest bakłażan, ale w przypadku dania kontynentalnego równie ważną rolę odgrywa cukinia. Charakterystyczny jest także dodatek ziemniaków. W zależności od regionów ma ona wiele lokalnych nazw. Określenia Ciambotta ew. Ciambrotta używa się najbardziej na południu w Kalabrii, podobnie jak Ciammotta, które obowiązuje też w Basilicacie. W Kampanii, a także dalej na północ w Lacjum jest Cianfotta i Ciambotta, a w sąsiedniej Abruzji Ciabotta.
Najbardziej klasyczny przepis spotkać można np. w Salerno (Cianfotta Salernitana), ale jak to we Włoszech są też lokalne wariacje na temat tej potrawy:
– Ciambotta Lucana to specjał Basilicaty do której dodaje się tutejszej kiełbasy Lucanica
– Ciambotta Pugliese z Apulii jest przygotowywana z rybami oraz owocami morza
– Cianfotta Napoletana zawiera wołowinę
– Cianfotta Ventotenese z wyspy o tej nazwie może zawierać szparagi, karczochy, fasolę oraz zielony groszek
– Ciambotta Beneventana z Benewentu zawiera zieloną fasolkę oraz liście buraka
– jest też Ciambottella z Grottaminarda, która jest swego rodzaju konserwową wersją Ciambotty (podobnie jak w przypadku Caponaty i Caponatiny)
Składniki:
– cukinia pokrojona w kostkę
– bakłażan pokrojone w kostkę
– papryka wypestkowane i pokrojona na małe kawałki
– 2 ziemniaki pokrojone w kostkę
– 2 duże pomidory pokrojone w kostkę
– cebula drobno pokrojona
– 2 ząbki czosnku drobno posiekane
– łyżeczka oregano
– kilka porwanych liści bazylii
– 3 łyżki oliwy
Przygotowanie:
- W rondlu rozgrzać 3 łyżki oliwy i lekko zrumienić na niej cebulę z czosnkiem.
- Doprawić solą, dodać pozostałe warzywa zalać szklanką wody i dusić około pół godziny pod przykryciem.
- Zdjąć przykrywkę i dusić jeszcze kwadrans.
- Około 5 minut przed końcem gotowania dodać oregano, a na sam koniec jeszcze bazylię
